سطح بالای انسولین خون موجب چاقی شکمی می‌شود. بدن شما برای جلوگیری از افزایش قند خون پس از غذاخوردن ماده‌ای بنام انسولین تولید می‌کند که قند خون را به نوع خاصی از چربی که تری‌گلیسیرید نامیده می‌شود تبدیل می‌نماید.
انسولین تری‌گلیسیرید را به سلول‌های چربی شکم انتقال می‌دهد. لذا بالابودن میزان تری‌گلیسیرید و چاقی شکمی از علائم انسولین بالا هستند.
انسولین بالای موجود در خون با تنگ کردن رگ‌ها موجب بروز حمله قلبی می‌شود.
انسولین همچنین با تاثیر بر روی مغز موجب بیشتر خوردن و با تاثیر بر روی کبد موجب تولید بیشتر چربی و با تاثیر بر روی سلول‌های چربی شکمی موجب ذخیره شدن چربی در آن‌ها می‌شود.
کبد انسولین را از خون برداشت می‌نماید که این امر موجب تجمع انسولین در کبد و جلوگیری از جمع شدن بقیه انسولین موجود در خون می‌شود. افرادی که چاقی شکمی دارند انسولین بیشتری در کبد خود ذخیره می‌کنند که این امر از جمع‌آوری انسولین اضافی خون جلوگیری نموده و باعث می‌شود سطح انسولین خون بالاتر و بالاتر رفته و حمله قلبی حادث شود و چاقی شکمی بیشتر شود و سرانجام موجب بروز دیابت شود.
لذا اگر چربی شکمی دارید باید میزان کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده‌تان را کاهش داده و از غذاهایی که حاوی آرد سفید و برنج سفید و ذرت آسیاب شده و شکر افزودنی باشد به میزان کمتری استفاده نمایید.
سلول‌های چربی موجود در شکم‌تان با سلول‌های موجود در باسن تفاوت دارند. خونی که در چربی‌های شکمی جریاد دارد به کبد می‌رود اما خونی که در چربی باسن جریان دارد به جریان عمومی خون متصل است.
کبد افرادی که چربی را در شکم‌شان ذخیره‌کرده‌اند به واسطه چربی بیشتر موجود در خون‌شان به نسبت آنهایی که چربی را در باسن‌شان ذخیره نموده‌اند توانایی کمتری در برداشتن انسولین از جریان خون دارد. افرادی که چربی را در شکم‌شان ذخیره کرده‌اند سطح انسولین و قند خون بالاتری دارند و که این امر سطح LDL یا کلسترول بد را افزایش و سطح HDL یا کلسترول بد را کاهش داده و موجب بروز حملات قلبی می‌شود.